اعیان، نغماتِ محفل بی‌رنگند (بررسی تطبیقی تمثیل‌های وحدت وجود در آثار بیدل و اوپانیشادها)

عرفان اسلامی با عرفان هندی شباهت­های زیادی دارد، در این میان اندیشۀ «وحدت وجود» یکی از شایان توجه­ترین مباحث است. اوپانیشادها یکى از مهم‌ترین کتاب‌هاى مقدس هندوان است، که درون­مایۀ عرفانى دارد و با زبان رمز و تمثیل بیان شده است. اولین اصل و مبحثی که اساس و بنیان تعلیمات اوپانیشادهاست، مبحث وحدت وجود است، بیدل دهلوی نیز که یکی از شیفتگان اندیشۀ وحدت وجود است، هرچند تأثیرپذیری وی از اندیشۀ «وحدت وجودی» ابن عربی غیرقابل انکار است، ولی نظر به این که  بیدل تمام عمر خود را در میان هندوان سپری کرده است، قطعاً در تعالیم عرفانی خود از اندیشه­های هندی نیز تأثیر پذیرفته و تمثیل­هایی را که اوپانیشادها برای تبیین و تشریح اندیشۀ وحدت وجود بیان کرده، در آثار خود منعکس کرده است. این پژوهش به شیوۀ توصیفی-تحلیلی به بررسی تطبیقی تمثیل­های مشترک وحدت وجود در اوپانیشادها و آثار بیدل پرداخته است. حاصل پژوهش نشان می­دهد که هرچند تمثیل­های وحدت وجود در آثار بیدل دهلوی، بسیار زیاد است، ولی در این میان، تمثیل­های آب و مظاهر آن، آینه و تصویر، سایه و آفتاب، هسته و درخت، خواب و بیداری، رنگ و بی­رنگی، نفس و صوت و نطق، از جمله تمثیل­های مشترک وحدت وجود در اوپانیشادها و آثار بیدل است.